Oto jestem, ja!

Miło, że tu zajrzałeś/aś!

Kojarzysz może ten moment dnia, w którym leżysz sobie wieczorem na łóżku, nie możesz spać i myślisz, że może warto by było zrobić coś nowego, wyjść ze swojej strefy komfortu i zająć się nie tylko nudnym momentami życiem codziennym lecz rozwijaniem swoich zainteresowań, hobby i umiejętności? Niedawno takowy moment pojawił się u mnie i postanowiłem, że w sumie czemu by nie spróbować, czemu nie rzucić się na taką głęboką wodę jak prowadzenie bloga!

Oto jestem ja, Wielowątkowe Pióro, który zaprasza Cie do mojej małej, ciemnej jaskini, na której ścianach wywieszona jest tona zapisanych historiami kartek. Historii, opowiadań i wyobrażeń, które od lat powstawały w mojej wyobraźni, które postanawiam spisać i podzielić się nimi ze światem.

Rozgość się, zrób kubek z kawą, herbatą czy też kakao i wejdź do dziesiątek światów, których drzwi przed Tobą otwieram!

Oto jestem, ja!

Miło, że tu zajrzałeś/aś! Kojarzysz może ten moment dnia, w którym leżysz sobie wieczorem na łóżku, nie możesz spać i myślisz, że może warto by było zrobić coś nowego, wyjść ze swojej strefy komfortu i zająć się nie tylko nudnym momentami życiem codziennym lecz rozwijaniem swoich zainteresowań, hobby i umiejętności? Niedawno takowy moment pojawił się… Czytaj dalej Oto jestem, ja!

„Podejrzane zabójstwo” cz.4

Czy to naprawdę nie może być już koniec tej krótkiej jak większość stosunków Olafa historii? Najpierw staruszka zabita przez właściciela sex-shop’u, a teraz złodziej pierścionka, eh. Bohaterowie ruszyli do siedziby w celu sporządzenia portretu pamięciowego mężczyzny, rzekomego wnuczka babuszki, którego widziała Katia. Usiadła wygodnie na przeciwko rysownika i z pełnym skupieniem rzekła. Wysoki na około… Czytaj dalej „Podejrzane zabójstwo” cz.4

„Wirtualny realizm” cz.1

Aaron spakował podręczniki, które były mu potrzebne na dzisiejsze zajęcia, zgarnął kromkę chleba posmarowaną nutellą i wybiegł z domu – jak zwykle – spóźniony. Po drodze miał spotkać się ze swoją rówieśniczką, dziewiętnastoletnią Raex, która również uwielbiała się spóźniać. Ich miasto nie było zbyt duże, w Abordeen mieszkało nieco ponad trzydzieści tysięcy osób, z których oczywiście większość stanowili młodzi dorośli,… Czytaj dalej „Wirtualny realizm” cz.1

Nigdy przenigdy nie… – czyli przygoda z „never have I ever”.

Znacie to uczucie kiedy z paczką znajomych idziecie na piwo do parku między wykładami? Jeśli nie – żałujcie! Dziś był właśnie taki dzień kiedy Kapi, Zuu, Karol (nowy nabytek) i ja poszliśmy sobie do parku żeby jakoś spożytkować ponad trzy godziny okienka. Jeden z Panów uznał, że w sumie piwo jest całkiem dobrym wspomagaczem w… Czytaj dalej Nigdy przenigdy nie… – czyli przygoda z „never have I ever”.

„Podejrzane zabójstwo” cz.3

Minęły dwa dni od tego niezmiernie przełomowego odkrycia w śledztwie. W biurze detektywów, a w zasadzie przy biurku jednego z nich trwa zaciekła debata i snute są przypuszczenia odnośnie pochodzenia ów listu. Olaf, a może to ten jej wnuczek, co? – spytała Katia. Przecież w liście napisane było, że to nie on. Raczej by nie… Czytaj dalej „Podejrzane zabójstwo” cz.3

Design a site like this with WordPress.com
Rozpocznij